Vandaag een nieuw theeketeltje gekocht voor in de camper. Of nieuw… Het was een exemplaar van de kringloop voor het riante bedrag van € 2,50. Het oude keteltje was niet meer. Tijdens onze voorjaarsvakantie in Denemarken ontdekten we dat er maar weinig thee in het keteltje zat en wel veel water op het gasstel. Er bleek een miniem gaat je in de bodem te zitten. Net voor de vakantie had mijn echtgenote het keteltje nog eens goed uitgeschrobd. Oude vieze vrouwen moet je niet wassen, zegt het spreekwoord. Theeketeltjes vallen daar dus ook onder.

Vanwaar zo’n uitgebreid in memoriam voor een kampeerpannetje? Het was een van de eerste kampeerspullen die wij kochten bij ons trouwen. Slaapzakken hadden we al, die hadden we gekocht in plaats van v erlovingsringen. Wanneer zo’n keteltje het na 46 jaar trouwe dienst begeeft, dan is dat toch een moment van weemoed. Je denkt even terug aan de avonturen die je samen hebt beleefd. Het is dat mijn schoonmoeder niet meer leeft, anders had zij warme herinneringen aan het apparaat gehad.  Zij kon slecht tegen kou en wij gingen vaak in het voor- of naseizoen kamperen, en dan ook nog eens in Scandinavië. Dat was dus soms afzien, vooral ’s morgens. Om het draaglijk voor haar te maken (zij ging met ons mee tot haar 82ste) gebruikte zij het keteltje dan als stoofje om de voeten te warmen. Bekeken vanuit ons perspectief en dat van het keteltje, gebruikten wij mijn schoonmoeder dus als theemuts, al dat klinkt niet zo sympathiek.

Maar goed, terug naar het rampzalig moment dat ons keteltje het begaf. DE eerste optie was: achterlaten in Denemarken. Dat ging mij toch wat aan het hart. En dus hebben wij het meegenomen naar Nederland om het thuis bij het verpakkingsafval te stoppen, als een alternatieve begrafenis. Het aluminium wordt gesorteerd en misschien herrijst ons keteltje strak als een feniks uit zijn as en begint als een hernieuwd en glimmend keteltje aan een volgende 46 jaar.

Thuis hadden we nog een kleiner exemplaar op reserve staan, maar dat komt zoonlief dit weekeinde ophalen om mee op vakantie te nemen. Er zat dus niet anders op dan op jacht te gaan naar een nieuw keteltje. Probleem is alleen dat deze modellen, net als hun gebruikers, een tikje passé zijn. In dit geval waarschijnlijk omdat die keteltjesvan aluminium zijn. Amerikaans onderzoek heeft uitgewezen dat aluminium mogelijk alzheimer veroorzaakt. Daar moet je dan weliswaar per dag een paar keteltjes voor consumeren maar toch… Voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast en zo zie je tegenwoordig meestal roestvrijstalen exemplaren, vaak met het model van een fluitketel.

Conservatief als ik ben, vind ik een fluitketel geen theeketel en vice versa. Vandaar mijn tocht naar ’t Goed, waar ze inderdaad een broertje van ons keteltje hadden. Kortom een sprookjesachtig einde. We hopen dat we samen nog lang en gelukkig zullen leven.