Maandelijks archief: september 2019

Columns

Bye, bye Jinek

Dat knalde er even in: Eva Jinek verlaat de publieke omroep en kiest voor RTL, een van de commerciëlen. Was dit nieuws of ligt het in de lijn der verwachtingen? Ik denk het laatste. Inhoudelijk hebben we niet al te veel te verwachten van de hosts van de talkshows. Sterker nog, enkel degenen die creatief nagenoeg hersendood zijn kiezen ervoor een talkshow te presenteren. De talkshow is een volledig uitgemelkt concept dat het alleen volhoudt omdat het voor de omroepen zo goedkoop te produceren is.

Als er één genre is waarvoor het adagium ‘geld verzoet de arbeid’ opgaat dan is het wel de talkshow. De invulling is elke dag net zo verrassend als de krant van een week eerder.

Het eerste item pretendeert iets te maken te hebben met de actualiteit. Helaas komt de redactie meestal niet verder dan uit de Rolodex een paar van de vertrouwde wauwelende hoofden op te roepen. Wat het onderwerp ook is, Jort Kelder, Saskia Belleman, Peter R. de Vries en Joost Vullings weten er wel iets over te zeggen.

Het tweede onderwerp gaat meestal over iemand die een boekje heeft geschreven, met een voorstelling het land in gaat of anderszins dringend verlegen zit om enig publiek.

Het derde onderwerp is gereserveerd voor collega’s van de omroep, publiek of commercieel. Wanneer je in de komende week met een nieuw programma op de buis komt, mag je onbekommerd reclame voor je toko maken. De host van dienst, Eva, Jeroen, Beau of Matthijs, laat je leeglopen zonder ook maar één kritische vraag.

Kort en goed, om zo’n programma te presenteren hoef je aan geen enkele kwaliteitseis te voldoen. Het salaris is dus eerder een compensatie voor het voortdurend hoereren van je zelf, dan dat het is gebaseerd op een vergoeding voor bewezen diensten.

En zo hoeven we ons ook niet het hoofd te breken over de motivatie van la Jinek om naar RTL te gaan. Voor de creatieve uitdaging hoeft ze het niet te doen, die had ze ook wel bij de publieken kunnen opzoeken. Blijft over: het geld. Als dat is wat haar beweegt, dan moet ze het vooral doen. Ze geeft daarmee de publieke omroep de ruimte om in de vrijgekomen ruimte iets creatiefs te programmeren, bij voorkeur iets zonder bekende Nederlanders.

Columns

Sjoemelregelgeving

Het zijn van die schattebolletjes daar in het Haagse. De rechter heeft in een vonnis geconstateerd dat er van een stuk Haagse regelgeving geen hout deugt en het land is in rep en roer. “Hier had niemand rekening mee gehouden. De consequenties van dit vonnis zijn niet te overzien. Er zijn nu misschien wel 10.000 projecten die niet uitgevoerd kunnen worden. Door bestaande vergunningen wordt een streep gehaald. Op die manier kan straks niemand nog zijn huis verbouwen.”  Op die manier kakelt het nu al een tijdje door.

Wat is er aan de hand? De rechter heeft bepaald dat het Programma Aanpak Stikstof, roepnaam PAS, per omgaande bij het grof vuil kan worden gezegd. Is dat een verrassing? De Raad van State had het bestuurlijk fröbelwerk al veel eerder afgeserveerd omdat het, totaal in tegenstelling met de naam, helemaal niets aanpakt, sterker nog omdat het elke aanpak saboteert. Nu lijdt de Haagse regelgeving wel vaker aan dit malheur, maar dan gaat het meestal om symbolische en rituele acties om de achterban tevreden te stellen.

In dit geval is het ernstiger. Binnen de Europese Unie is afgesproken, met volledig medeweten van alle nationale regeringen, dat er nu echt iets moest gebeuren tegen de uitstoot van stikstof en de teloorgang van natuurgebieden. Als je ergens iets gaat bouwen, moet je eerst hard maken dat dit niet leidt tot extra uitstoot van stikstof en dat het geen schadelijke gevolgen heeft voor de natuurgebieden. Vertaal dit maar in uw nationale regelgeving, was het huiswerk.

De vorige regering, vakkundig gesouffleerd door bedrijfsleven, agromaffia en Bouwend Nederland en in innige samenwerking met Diederik (het echte verhaal) Samson is aan het brainstormen gegaan. De uitkomst: bedrijfsleven, agromaffia en Bouwend Nederland zouden gewoon hun gang mogen gaan. “En die stikstof, dan?” vraagt u zich af. Daarvoor kwam een soort bijsluiter dat, wanneer ooit in de toekomst iets zou worden bedacht tegen de stikstofuitstoot dat alsnog zou worden toegepast. Dit natuurlijk wel voorzien van allerlei mitsen en maren om te voorkomen dat ze er ooit aan gehouden worden.

Vrij vertaald: u ropt de plaatselijke supermarkt leeg en roept blij naar de filiaalhouder dat, mocht u ooit de lotto winnen, u alsnog voor de boodschappen zult betalen. In de gedachtegang van politiek-bestuurlijk Nederland hebben we dan niet te maken met winkeldiefstal, maar met een andere vorm van winkelen.

Gelukkig zijn er nog rechters in Den Haag die dit soort sjoemelregelgeving verwijzen naar de plek waar het thuishoort: de prullenbak. Het probleem is alleen dat politiek bestuurlijk Nederland zo tot in het merg corrupt is, dat alle inspanningen er nu op zijn gericht het vonnis te saboteren in plaats van dat iedereen probeert alsnog tot fatsoenlijke regelgeving te komen. Wat dat betreft heeft de bestuurlijke en maatschappelijke onderwereld de overheid al tot in de verste hoekjes en gaatjes geïnfiltreerd. Om met Diederik Samson te spreken: Dat is het echte verhaal, niet leuk maar u moet het er mee doen.